expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

maandag 16 januari 2017

Goede, slechte en gouden Trump tijden

Als je politiek geïnteresseerd bent, dan zijn dit gouden tijden. Ik moet me inhouden om niet de godganse dag heen en weer te zappen tussen diverse Amerikaanse nieuwszenders. Er moet namelijk ook nog wel eens wat gedaan worden in dit huishouden. 

Zeker nu de schilders sinds anderhalve week bij ons aan het werk zijn. Elke dag wordt het huis fraaier, maar dat gaat niet zonder het nodige stof en rommel. En zoals dat bij dit soort klussen werkt, de ene klus genereert weer de andere. Niet alleen de muren en het houtwerk binnen zijn inmiddels aangepakt. 

Toen ik driekwart jaar geleden voor het eerst voet zette in dit huis, was ik er gelijk weg van. Er was één dikke 'maar' waardoor ik het huis bijna niet wilde hebben. Heel normaal hier in Amerika, maar voor mij als Nederlandse niet te verteren: overal gouden klinken en badkamer garnituur. Vreselijk. 

Vorige week vroeg ik aan de voorman van de schilders of hij misschien een mannetje kende, die deze gruweldingen kon vervangen. Dat kon hij zelf en twee dagen later was het gouden hang- en sluitwerk vervangen. Het goud in de badkamer is minder makkelijk te vervangen en dat komt dus later. 

Ons huis wordt met de dag mooier. Maar het politieke klimaat hier in Amerika wordt met de dag lelijker. Over enkele dagen wordt Donald Trump geïnaugureerd en ik houd eerlijk gezegd mijn adem in, wat er ons te wachten staat. Normaal ben ik optimistisch van aard maar ik heb er weinig vertrouwen in, dat het presidentschap van Trump iets goeds op kan leveren. 

Beledigingen, terugkomen op verkiezingsbeloftes voordat hij überhaupt president is en zijn manier van spreken. Tijdens zijn eerste persconferentie na de verkiezingen kreeg ik het idee, dat hij stond te praten voor een kleuterklas in plaats van voor een groep journalisten. En ik ga gillen als hij nog één keer believe me zegt.

Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel. Want elke zaterdagavond zitten wij klaar voor de hilarische openingssketch van het satirische programma Saturday Night Life. Als Donald zijn leven niet betert, dan is Alec Baldwin de komende vier jaar verzekerd van een wereldbaan. En hebben wij nog heel wat te lachen. 

Maar wat als er ineens beeldmateriaal opduikt van die zogenaamde golden shower? Dan is het gedaan met de golden boy. Ik hoop van ganser harte dat Trump iedereen in positieve zin gaat verbazen. Maar anders wens ik, dat hij nog sneller vervangen gaat worden dan onze gouden douche! 


vrijdag 6 januari 2017

Recht lullen wat krom is?



Op 7 januari a.s. is het 2 jaar geleden, dat de gruwelijke aanslag plaatsvond op het hoofdkantoor van het franse satirische weekblad van Charlie Hebdo. Wat kleurden velen uit solidariteit hun profielfoto op Facebook in de kleuren van de franse vlag. De aanslag kwam als een schok.

Enkele uren na de aanslag zag ik een "Je suis Charlie" afbeelding voorbij komen op Facebook. Ik kopieerde hem direct en deelde het. Ik wilde laten zien, dat ik meevoelde met wat er daar in Parijs was gebeurd. En hoe kon je dat nou beter doen dan zo? Enkele dagen later had ik er spijt van.

Want hoe kán je nou meeleven met de Fransen als er een oorlog in en om Syrië woedt, die daar zo veel meer slachtoffers eist? En niet één dag, maar jaren! Dat was toch minstens hypocriet. Voor dat soort commentaar ben ik best gevoelig en zie dan in, dat het inderdaad ergens niet deugt.

Twee jaar later en we zijn veel aanslagen en moordpartijen verder. De oorlog in Syrië en omstreken is ook nog niet in zicht. Ik leef nog steeds intens mee, maar zal het op sociale media (voorlopig?) niet meer kenbaar maken. Helaas ben ik op sociale media 'politiek correct' geworden. Door schade en schande.

Ooit leefde ik zichtbaar op Facebook mee, met de gespannen situatie tussen de Joden en Palestijnen. Mijn commentaar op een post was: "Wat zou ik toch graag willen, dat er eens vrede kwam in het Midden-Oosten..". Ik dacht, dat ik me niet uit had gesproken vóór de ene of tegen de andere partij.

Al snel kreeg ik een uitbrander van een 'vriendin', dat ik totaal niet begreep hoe de Palestijnen al jaren onderdrukt werden en hoe vreselijk de situatie was. Niet veel later heeft deze dame mij ontvriend. Een in mijn ogen onschuldige en medelevend bedoelde opmerking, werd niet gewaardeerd.

Maar zo staan we blijkbaar tegenwoordig in het leven. Als je iets aardigs probeert te zeggen of meeleeft met iets, dan is er altijd wel iemand die daar kwaad in ziet of je voor gek verklaart. Of je 'fijnzinnig' onder de neus drukt, dat je door uit te spreken voor het één je je dus automatisch uitspreekt tegen het andere. Nee, helemaal niet!

Black Lives Matter, Blue Lives Matter en wat mij betreft all lives matter. Welke religie of andere levensovertuiging je aanhangt, zal me een worst zijn. Of je het bed deelt met een dame, heer of met allebei tegelijk; prima als dat jouw ding is. Hoe je stemt moet je ook vooral zelf weten, je zult je redenen (hopelijk) hebben.

Maar waarom willen mensen vaak niet meer begrijpen, dat een opmerking of post op bijvoorbeeld Facebook vaak goed bedoeld is? Je kan overal wel wat achter zoeken, maar ik geloof serieus dat de meeste mensen goede intenties hebben. En bovendien, als je wilt kun je alles wel recht lullen wat krom is en andersom....